Συνεντεύξεις της συναδέλφου δημοσιογράφου -διαπιστευμένης ανταποκρίτριας στην Νέα Υόρκη(από το 2001) για την οικονομικοπολιτική εφημερίδα ΑΞΙΑ και τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash 9.61- κ. Δέσποινας Συριοπούλου φιλοξένησαν αντίστοιχα -στις 9 Νοεμβρίου (08)- η δεύτερη αρχαιότερη εφημερίδα στην Ελλάδα της Λάρισσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και η καθημερινή εφημερίδα ΕΡΕΥΝΑ. Η συνάδελφος Δ. Συριοπούλου , διευθυντικό στέλεχος του Greek American News Agency στην συνέντευξη – ανάλυση της μίλησε με αφορμή την εκλογή του πρώτου αφροαμερικανού προέδρου και 44ου προέδρου των ΗΠΑ Barack Obama. Η δημοσιογράφος Δέσποινα Συριοπούλου στα κείμενα της στην εφημερίδα ΑΞΙΑ και τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash ήταν από τους λίγους συναδέφλους -αν όχι η μοναδική- στην ΝΥ η οποία παρακολουθώντας τις αμερικανικές εκλογές από την προκριματική διαδικασία μέχρι το τέλος των αμερικανικών εκλογών(βλ. σχετ. κείμενα στις ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ) ανέλυε συστηματικά και αντικειμενικά με σειρά άρθρων της επιχειρηματολογώντας αφενός μεν, γιατί ο Barack Obama θα ελάμβανε το χρήσμα έναντι της αντιπάλου του Χίλαρι Κλίντον στους δημοκρατικούς και αφετέρου γιατί θα ήταν ο πρώτος αφροαμερικανός πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της συνέντευξης στον Αποστόλη Ζώη το οποίο κατά αντιστοιχεία παρουσιάστηκε στις δυο προαναφερόμενες εφημερίδες.
Στην συνέντευξη – ανάλυση που παραχώρεισε στον συνάδελφο Αποστόλη Ζώη- συνεργάτη του ΑΠΕ στην Λάρισα καθώς και των δυο προαναφερομένων εφημερίδων – η κ. Συριοπούλου αναλύει σύντομα και περιεκτικά με διεισδυτική ματιά και πυκνό λόγο: α) το προφίλ του νέου αμερικανού προέδρου β) τους λόγους που κέρδισε τις εκλογές γ) το τρόπο της νέας διακυβέρνησης των ΗΠΑ δ) την συνολικότερη εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ ε) τον ρόλο των Ελληνοαμερικανών στο επιτελείο του B. Obama και τέλος στ) αν και κατά πόσο αυτή η εκλογή με την φίλα προσκείμενη θέση προς τα ελληνικά ζητήματα θα έχει και ουσιαστικό αντίρκυσμα στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.
-Πώς ήταν το κλίμα την πρώτη ημέρα των αποτελεσμάτων των εκλογών στις ΗΠΑ;
Από την στιγμή που το αποτέλεσμα ήταν ξεκάθαρο και όλα έδειχναν πως ο Μπάρακ Ομπάμα θα ήταν ο νέος πρόεδρος, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να ζουν στιγμές πρωτόγνωρες στην σύγχρονη ιστορία τους. Άνθρωποι στους δρόμους να πανηγυρίζουν με θερμές εκδηλώσεις κρατώντας σημαίες και φωτογραφίες του έγχρωμου Γερουσιαστή, εκατοντάδες χιλιάδες να συρρέουν στις εκκλησίες και να ψέλνουν, κλαίγοντας από χαρά και συγκίνηση, αυτοκίνητα σε κονβόι να κορνάρουν. Η Αμερική έζησε και ζει ακόμα πρωτοφανή γεγονότα για την αγγλοσαξωνική νοοτροπία. Κάποιες στιγμές οι εικόνες που πρόβαλλαν τα τηλεοπτικά δίκτυα νόμιζες ότι προέρχονταν από κάποια χώρα ευρωπαϊκή. Προσωπικά αυτό το κλίμα αν και ήμουν πολύ μικρή και θυμάμαι αμυδρά κάποια πράγματα μου θύμισε έντονα την Ελλάδα και δει το 1981 με την Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος με το ίδιο σύνθημα έγινε το ίδιο αποδεκτός από το λαό με το ίδιο πάθος και τον ίδιο ενθουσιασμό γιορτάζοντας την νέα κατάσταση που έρχεται. Για την Αμερική τέτοιου είδους εκδηλώσεις υπέρμετρου ενθουσιασμού με αφορμή πολιτικά γεγονότα είναι φαινόμενα που δεν ήταν κατ' ελάχιστο συνηθισμένα και ξεφεύγουν κατά πολύ από την πολιτιστική και κοινωνική νοοτροπία του λαού σε κάθε γωνιά αυτής της απέραντα μεγάλης χώρας. Η Αμερική γύρισε σελίδα. Άλλαξε κεφάλαιο. Τώρα τι θα γραφεί σε αυτό το κεφάλαιο είναι πολύ νωρίς για να το πούμε και να το αναλύσουμε, ωστόσο δεν θα ήταν υπερβολή αν πλέον μιλάμε για το «φαινόμενο Ομπάμα» στο οποίο ο ίδιος ο λαός έχει προσδώσει μεταφυσικές πέρα από τις όποιες πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις έχει ο λόγος του Ομπάμα. Ένας λόγος με έντονη την θρησκευτικότητα.
-Πώς δικαιολογείται αυτή η μεγάλη προσέλευση του κόσμου και κυρίως νέων ανθρώπων στις εκλογικές διαδικασίες;
Μεγάλο ρόλο σε αυτή την μαζική προσέλευση του κόσμου στις κάλπες, η οποία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, επαιξε το πρόσωπο, σε συνδυασμό με την υπάρχουσα κατάσταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο Μπάρακ Ομπάμα κατάφερε να συγκεντρώσει στο πρόσωπό του το ενδιαφέρον από όλες τις τάξεις και τάσεις της αμερικανικής κοινωνίας, να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη, η οποία και τελικά μεταφράστηκε στο νικηφόρο αποτέλεσμα που είδαμε. Ο αμερικανικός λαός, κουρασμένος από την πολιτική της κυβέρνησης Μπους αλλά και άμεσα επηρεασμένος από αυτήν, και λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης αλλά και από τους δυο πολέμους που εδώ και χρόνια απορροφούν την μερίδα του λέοντος από τον προϋπολογισμό επιζητούσε απεγνωσμένα αυτό που θα άλλαζε καταρχήν την ψυχολογία του και κατά δεύτερο αυτό που θα είχε άμεσο αντίκτυπο στην καλυτέρευση της ζωής του. Ο μέσος αμερικανός πολίτης αδιάφορα από χρώμα, φυλετική προέλευση και θρησκευτική και πολιτιστική ταυτότητα, μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια πολυεθνική χώρα -και αυτό είναι το πραγματικό Αμερικάνικο όνειρο- αναζητούσε ελπίδα. Αναζητά το χαμένο αμερικάνικο όνειρο. Αυτό του έδωσε ο Ομπάμα. Αυτό τον έκανε να πιστέψει. Η απογοήτευση που ένιωθε βρήκε ίαση λοιπόν σε αυτό που του προσέφερε μέσα από έναν έντονα θρησκευτικό μεσσιανικό λόγο ο γερουσιαστής από το Ιλλινόις. Ας μην ξεχνάμε πως η ρητορική δεινότητα του Μπάρακ Ομπάμα αγγίζει πολύ υψηλά standards, κάνοντας εχθρούς και φίλους, αντίπαλους και συνεργάτες να συνομολογούν την ικανότητα που έχει να μαγεύει τα πλήθη όταν μιλά. Γεγονός που αποδεικνύεται από το αποτέλεσμα που είδαμε. Η απήχηση του έχει ξεπεράσει τα όρια της Αμερικανικής ηπείρου, όπως είδαμε από την άμεση ανταπόκριση που είχε σε ολόκληρο τον πλανήτη η εκλογή του, η οποία έγινε δεκτή με σχόλια και χαιρετισμούς που δεν αφήνουν κανένα περιθώρειο παρερμηνείας για το τι περιμένει πλέον όχι η Αμερική αλλά ο κόσμος ολόκληρος από τον Ομπάμα. Το σύνθημα της αλλαγής που ευαγγελίστηκε, η ελπίδα που θέλησε να δώσει στον μέσο αμερικανό πολίτη για μια εκ νέου πραγμάτωση του αμερικανικού ονείρου, βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην αμερικανική κοινωνία που προσδοκούσε τον ερχομό μιας καινούργιας μέρας. Ο γερουσιαστής από το Ιλλινόις έδωσε σε θεωρητικό επίπεδο όλα όσα είχε ανάγκη να ακούσει στην πλειοψηφία του ο αμερικανικός λαός, σε μια διάσταση που η ερμηνεία της όλης παρουσίας του και συμπεριφοράς του αγγίζει την πολιτική θεολογία. Κατάφερε να στρέψει όλα τα βλέμματα πάνω του, σε τέτοιο βαθμό που ο «ερχομός» του ίσως -αν τον αφήσουν – θα σημάνει το τέλος μιας παλιάς αρρωστημένης κατάστασης και ενδεχομένως την αρχή μιας νέας διαφορετικής με πολύ αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος, η φωτεινή. Η άλλη η σκοτεινή για το τι μπορεί να σημαίνει τόση δύναμη στα χέρια ενός και μόνο ανθρώπου ίσως είναι αυτή που θα τροφοδοτήσει και όλα τα σενάρια συνομωσιολογίας που ήδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας σε πολλά εναλλακτικά site και Blogs.
Από την στιγμή, λοιπόν, που ο Ομπάμα κατάφερε να «χτυπήσει» στο ευαίσθητο σημείο της αμερικανικής κοινωνίας, βρήκε την αποδοχή και την καλλιέργησε στο μέγιστο βαθμό, ξεπερνώντας έναν τεράστιο σκόπελο που λέγεται φυλετικά κατάλοιπα, η απόρροια αυτού φάνηκε στην εγγραφή πολλών νέων ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους, και φυσικά στην συμμετοχή τους στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου.
-Σε ποια σημεία πιστεύτε πώς επικράτησε του αντιπάλου του ο Μπάρακ Ομπάμα;
Καταρχήν ο Τζον ΜακΚέιν βρισκόταν σε μειονεκτικότερη θέση από τον Μπάρακ Ομπάμα και μόνο από το γεγονός επειδή προερχόταν από το ρεπουμπλικανικό κόμμα που εδώ και 8 χρόνια βρίσκεται στην εξουσία. Η οικονομική κρίση που ήταν, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το βασικότερο θέμα που θα καθόριζε την ψήφο των αμερικανών, καθώς και η γενικότερη δυσαρέσκεια για την πολιτική που έχει ακολουθήσει ο Λευκός Οίκος και ο ένοικος του, έστρεφαν το εκλογικό σώμα προς τους δημοκρατικούς. Παρόλες τις προσπάθειες που έκανε ο Τζον ΜακΚέιν να πείσει ότι η δική του πολιτική θα είναι διαφορετική από αυτή που μέχρι τώρα έχει ακολουθήσει ο George Bush, δεν τα κατάφερε. Συν τοις άλλοις ο ρεπουμπλικάνος υποψήφιος είχε δώσει βάση περισσότερο στην άσκηση έντονης προσωπικής κριτικής που ξεπερνούσε πολλές φορές τα επιτρεπτά όρια, παρά να δώσει ξεκάθαρες πολιτικές απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα που απασχολούσαν τους αμερικανούς. Εδώ βέβαια πρέπει να πούμε πως και ο Μπάρακ Ομπάμα -αν κοιτάξουμε σε βάθος το πολιτικό πρόγραμμά του και τις ομιλίες του- δεν έδωσε αντίστοιχα πολλές απαντήσεις, ένα κενό που ωστόσο καλύφθηκε διαφορετικά, από την ικανότητά του -ας μου επιτραπεί ο όρος- να μαγεύει τα πλήθη, εστιάζοντας στο θυμικό. Όσο και αν προσπάθησε ο Τζον ΜακΚέιν να αντιπαρέλθει και να αντιμετωπίσει τόσο το αρνητικό σε βάρος των ρεπουμπλικάνων κλίμα, προσπαθώντας να διαχωρίσει την θέση του από όλα όσα μέχρι σήμερα έχει κάνει ο επίσης ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, αλλά και τον Μπάρακ Ομπάμα, δεν τα κατάφερε. Όποιο χαρτί και αν έπαιξε, δεν μπόρεσε να βρει έρεισμα στο εκλογικό σώμα, τέτοιο που θα του έδινε την νίκη. Από την άλλη σε πολιτικό και επικοινωνιακό παιχνίδι η επιλογή ΜακΚέιν είναι σα να επιζητούσαν με ασφαλή τρόπο την ήττα οι ρεμπουμπλικάνοι. Είναι αδιανόητο να αντιπαρατάσεις σε έναν νέο 46χρονο ένα 72χρονο κουρασμένο και φθαρμένο από το χρόνο. Το άλλο αξιοσημείωτο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο είναι ότι οι αμερικάνοι με την επιλογή τους αυτή απέρριψαν όλη αυτή την καλά σχεδιασμένη και καλλιεργημένη τρομολαγνεία-όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας- ο περιβόητος άξονας του κακού και άλλα τέτοια με τα οποία ζούσε εδώ και καιρό ο μέσος αμερικανός πολίτης βομβαρδισμένος με ελεγχόμενη παραπληροφόρηση. Ο Αμερικάνικος λαός ψήφισε με άλλους όρους. Εμπιστεύτηκε περισσότερο το διαδίκτυο που ήταν και το κυρίως όπλο του Μπάρακ Ομπάμα και των συνεργατών του. Ξεπέρασε τα στενά όρια της τηλεόρασης γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχε άλλο δρόμο εκτός από αυτόν. Να ακολουθήσει την νέα τεχνολογία, όπως και έκανε. Το ίδιο εφάρμοσε και για την οικονομική του υποστήριξη. Βασίστηκε στο 20αρικο και στο 100αρικο παρά στα δεκάδες χιλλιάδες δολάρια κάποιων επώνυμων και ισχυρών, που εν τω μεταξύ σε κρατούν και δέσμιο κάποιας φιλίας. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές στην ομιλία του προς τον λαό είπε πολλές φορές ότι «αυτή η νίκη είναι δική σου» και το εξήγησε στέλνοντας και τα δικά του προσωπικά μηνύματα σε πολλούς αποδέκτες…
-Πόσο δύσκολο είναι το έργο που έχει να φέρει σε πέρας;
Πολύ δύσκολο. Κατ' αρχήν πρέπει να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης και της ελπίδας που ενέπνευσε στον κόσμο. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Οι αμερικανοί τον εμπιστεύτηκαν γιατί τους έδωσε την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Η κρίση στην οικονομία, οι δυο πόλεμοι σε Αφγανιστάν και Ιράκ αποτελούν τις βασικές προτεραιότητές του. Και δεν είναι μόνο αυτά. Το σύστημα υγείας, η εξωτερική πολιτική με επανάκτηση του χαμένου κύρους και της πολιτικής αξιοπιστίας των ΗΠΑ σίγουρα θα αποτελέσουν βασικές προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης. Επί πλέον βασίζει την πολιτική του στον διάλογο και την πολιτική της διπλωματίας και όχι των όπλων και του δίκαιου του ισχυροτέρου, όπως μέχρι σήμερα εφαρμόστηκε από τους ισχυρούς των think tanks από το κλείσιμο του ψυχρού πολέμου και μετά. Αυτός ο δρόμος είναι δυσκολότερος. Αυτόν επέλεξε όμως και αυτόν ίσως και να ακολουθήσει… Ωστόσο για να είμαστε και ρεαλιστές ο Μπάρακ Ομπάμα ξέρει τι αναλαμβάνει. Γνωρίζει ότι θα είναι δύσκολο να πράξει όσα υπαινίσσεται η νέα πολιτκή νοοτροπία που επαγγέλαθηκε. Γιατί αυτό επαγγέλθηκε ο Ομπάμα. Μια νέα διαφορετική νοοτροπία στην άσκηση της πολιτικής. Δεν θα ήταν παρακινδυνευμένο να πω ότι ο έχρωμος γερουσιαστής δεν έδωσε συγκεριμένες πολιτικές υποσχέσεις μέσα από θέσεις και ένα πολιτικό πρόγραμμα, αλλά έδωσε μια βασική και θεμελιώδη υπόσχεση-δέσμευση. Αλλαγή. Αλλαγή νοοτροπίας στην πολιτική. Στην διπλωματία. Αυτό είναι το πλέον δύσκολο, όταν έχεις μάθει έναν λαό να πιστεύει ότι είναι ο εκλεκτός και περιούσιος ισχυρός λαός του Θεού εξού και το God Bless America, και ταυτόχρονα ο λαός που με την ισχύ του -των όπλων- επιβάλλει όπου γης, με το πρόσχημα της απελευθέρωσης λαών, τα πολιτικά και στρατηγικά οικονομικά του συμφέρονα, τα οποία πολλές φορές συνδέονται και με τα προσωπικά συμφέροντα για τον πλουτισμό κάποιων ισχυρών της γης. Παραδείγματα τέτοια υπάρχουν πολλά στην διακυβέρνηση Bush.
-Μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες όσον αφορά την ειρήνη και την παύση των εχροπραξιών σε εμπόλεμες περιοχές με τον Ομπάμα; Το δόγμα Μπους όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας θα πάψει να υφίσταται ως ένα βαθμό;
Σύμφωνα με το όσα έχει δηλώσει, είναι υπέρμαχος της χρήσης της διπλωματικής οδού, ακόμα και με κράτη που οι σημερινές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στο ναδίρ τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ηγέτες χωρών, που σήμερα έχουν κάκιστες σχέσεις με την κυβέρνηση Μπους τάχθηκαν υπέρ της υποψηφιότητας του Μπάρακ Ομπάμα ή θέλουν να συνομιλήσουν μαζί του. ήταν χαρακτηριστικά τα όσα είπαν ο Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας ή ο Φιντέλ Κάστρο από την Κούβα, ακόμα και ο πρόεδρος Αχμαντινετζάντ του Ιράν. Εκείνο που φυσικά αναμένουν όλοι είναι η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής.
Σχετικά με το δόγμα Μπους, όπως μέχρι τώρα διαφαίνεται, ο διάλογος μπορεί να έχει καιθοριστικό λόγο ύπαρξης, δεδομένης της στάσης και των όσων έχει πει μέχρι τώρα ο Ομπάμα. Όλοι περιμένουν μια διαφορετική πολιτική, ένας διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της εξωτερικής πολιτικής, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει στους επόμενους μήνες και σίγουρα η εκλογή του δεν σημαίνει ότι θα προβεί και σε πράξεις που θα βλάπτουν στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα της χώρας που ηγείται. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν κυβερνά μόνος του. Δεν αποφασίζει μόνος του. Έχει την δύναμη του veto αλλά αυτό δε φτάνει. Δεν αρκεί. Η Αμερικανική διοίκηση και διακυβέρνηση αυτής της χώρας είναι ένα ολόκληρο σύστημα για το οποίο θα χρειασθεί πρώτα χρόνος για να το μάθει-δηλαδή η πρώτη 4ετια είναι χρόνος προσαρμογής – και εν συνεχεία χρόνος ικανός να του επιβληθεί προσωπικά ο ίδιος και αυτό που επαγγέλεται και ευαγγελίζεται και μετά να τον διευθύνει ή ακόμα καλύτερα να το κατευθύνει. Είναι ένα σύστημα που φτιάχτηκε με άλλες προδιαγραφές και για άλλες νοοτροπίες. Εκεί ίσως και να υπάρξει η μεγάλη σύγκρουση. Μια σύγκρουση που δεν είναι εύκολη για κανέναν και κυρίως για τον ίδιο. Έχουμε παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία των μεγάλων προσωπικότητων και ηγετών που πρώτα χρειάστηκε να συγκρουστούν με το ίδιο το σύστημα της χώρας τους και μετά να προχωρήσουν. Το έργο του θα είναι πολύ δύσκολο. Στο άκουσμα και μόνο της φράσης των γραφειοκρατών του Λευκού Οίκου «αυτό κύριε Πρόεδρε συνθηθίζεται… να γίνεται έτσι…» εκεί θα είναι που θα καταλάβει τι έχει να αντιμετωπίσει. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Μπάρακ Ομπάμα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πολιτικό προσκήνιο μόλις το 2004 στους δημοκρατικούς όπου και εξελέγη. Έχει ελάχιστη πείρα και σε αυτό τον τομέα. Έχει όμως ένα τρόπο να επιβληθεί. Είναι αυτός ο ίδιος τρόπος που επιβάλλεται όταν μιλά στον λαό του. Στον κόσμο ολόκληρο. Επειδή είναι κανονικός ηγέτης και όχι κάτι τεχνητό και επινοημένο. Αυτό έχει μέσα του ρίζες. Πολιτισμό. Πολιτιστική και θρησκευτική ταυτότητα και αυτό, αν θέλετε, είναι ίσως το βασικό του προσωπικό του όπλο επιρροής του. Είναι το συμπλήρωμα στην (εκ)παίδευση στην πολιτική που του λείπει. Το ερώτημα είναι αν αρκεί μόνον αυτό; Αν αυτό που φέρει μαζί του μπορεί να καλύψει όλα τα άλλα κενά που ενδεχομένως και είναι ανθρώπινο να έχει.
-Μπορείτε να σκιαγραφήσετε κάπως την προσωπικότητα του νικητή των αμερικανικών εκλογών;
Νομίζω ότι ήδη από όσα προηγούμενα σας είπα σκιαγραφείται το προφίλ του αλλά με δυο λόγια: πρόκειται για έναν δεινό ρήτορα που ξέρει να μαγεύει τη μάζα. Να προσελκύει το πρόσωπο. Να δημιουργεί τις προϋποθέσεις της προσοχής σου. Ξέρει να ακούει. Να είναι μαθητής. Έχει δείξει ότι έχει υπομονή το κατά πόσο έχει και επιμονή θα φανεί στο προσεχές διάστημα. Έχει πολλές επιρροές από τις θρησκευτικές και πολιτικές ρίζες της φυλής και του λαού από όπου προέρχεται και αυτό έχει να κάνει κυρίως με την νοοτροπία που προείπα. Έχει μιαν άλλη νοοτροία. Άλλη κουλτούρα πολιτική και πολιτιστική. Ξέρει πολύ καλά τι έχει περάσει η φυλή του τις προηγούμενες δεκαετίες και τι συνέπειες είχε αυτό όλο στην έχρωμη κοινότητα που αποτελεί το 12 με 13% του πληθυσμού των ΗΠΑ. Πιστεύω με όσα σας προανέφερα ότι έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά ενός γνήσιου και αληθινού ηγέτη με επιρροές από τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ αλλά και τον Γκάντι, τον άνθρωπο που έδωσε άλλο νόημα στις επαναστάσεις. Ο Ομπάμα όμως έχει και έντονη θρησκευτικότητα. Όταν μιλά στον λαό από μέσα του αναδύεται ένας καλός τίμιος και ηθικός πάστορας. Από εκείνους που έχει διάσπαρτους ολόκληρη η Αμερική σε κάθε σημείο της. Είναι αυτοί που διαφυλάσσουν το κύρος της χώρας σε όλα τα σημεία της. Είναι αυτοί που φυλάνε τις συντηρητικές παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα αλλά είναι και αυτοί που μπορούν ανά πάσα ώρα να ξεσηκώσουν τα πλήθη με τον ευθυτενή λόγο τους. Ο Ομπάμα κρύβει μέσα του καλά ένα μεγάλο μυστικό που θέλει κόπο και χρόνο για να αποκωδικοποιηθεί… Αυτό το μυστικό είναι και η επιτυχία του και αυτό είναι που θα καθρίσει και την μελλοντική του πορεία…
-Τι σημαίνει αυτή η επικράτηση για τη χώρα μας;
Εκείνο που κανείς πρέπει να έχει στο μυαλό του είναι ότι κάθε χώρα βαδίζει με βάση τα συμφέροντά της. Η Ελλάδα έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό ωστόσο δεν μπορεί να σημαίνει και άμεση βοήθεια στα εθνικά μας θέματα. Ο Μπάρακ Ομπάμα έχει ακούσει τις ελληνικές θέσεις, τις γνωρίζει πολύ καλά, αλλά ωστόσο δεν έχει δεσμευτεί. Αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε και να μη προσδίδουμε υπέρμετρα σε αυτή τη θετική προσεγγιση του ελπίδα και αναμονή γιατί θα νιώσουμε γρήγορα προδωμένοι και απογοητευμένοι. Το λάθος δεν θα είναι του Ομπάμα αλλά ως συνήθως δικό μας. Ένα λάθος το οποίο πληρώνουμε ως Ελληνική (εθνική) Κοινότητα εδώ και 35 χρόνια με την πολιτική ανυπαρξία μας ως οργανωμένο lobby. Ο Μπάρακ Ομπάμα απλά συγκατάνευσε με ένα νεύμα του και τίποτα περισσότερο σε πολιτικό επίπεδο στις δικές μας θέσεις και τα δικά μας αιτήματα. Για να είμαστε ρεαλιστές. Το γεγονός ότι βρέθηκε μια πατριώτισσα σε μια συκγέντρωση του και του απήγγειλε κάποιες θέσεις και εκείνος απλά είπε τις γνωρίζω, δεν σημαίνει τίποτα απολύτως! Το γεγονός ότι κάποιοι στην Ουάσιγκτον που θέλουν να αυτοτιτλοφορούνται ως ηγέτες και εκπρόσωποι της Ομογένειας και της Ελληνικής Κοινότητας είναι μαζί του και τον προσκάλεσαν σε κάποια πολυκαιρισμένα events, επίσης δεν λέει τίποτα απολύτως. Τα ίδια γίονταν και με τους άλλους υποψηφίους προέδρους με μηδέν αποτέλεσμα, γιατί -επαναλαμβάνω- το πρόβλημα είναι εσωτερικά δικό μας και όχι των Αμερικανών. Το ότι όμως μας ξέρει, μας γνωρίζει προσωπικά -εννοώ τους πολιτικούς ελληνικής καταγωγής πολιτικούς και παράγοντες είναι από μόνο του θετικό. Το γεγονός επίσης ότι υπάρχουν άνθρωποι που συνομιλούν απευθείας μαζί του είναι πολιτικά αξιοποιήσημο στην κατάλληλη στιγμή ή στις κρίσμες ώρες. Είναι βασικό και θεμελιώδες αν κεφαλαιοποιηθεί σωστά με σχέδιο. Πρόγραμμα στρατηγική και προοπτική και δεν μείνει στην παραδοσιακή φωτογραφία που ο καθένας μπορεί να βγάλει με τον εκάστοτε πρόεδρο της Αμερικής με 10.000$, κάτι που δυστυχώς κάποιοι το πουλάνε. Τα αδύνατα σημεία μας -που είμαστε πολιτικά και κοινωνικά ευάλωτοι- οι Αμερικανοί το γνωρίζουν πολύ καλά και σε αυτό το γήπεδο «μας παίζουν». Δεν βρίσκω κανένα λόγο γιατί οι πολιτικοί σύμβουλοι διαφόρων εθνικοτήτων που διαγκονίζονται στον διάδρομο του Λ. Οίκου και του σπιτιού του για να τους δει και που εργάζονται πραγματικά με σύστημα, σχέδιο και στρατηγική -χαρακτηριστικά που εμείς ως εθνική κοινότητα δυστυχώς δεν διαθέτουμε- θα βρεθούν σε μειονεκτηκότερη θέση από οτι οι ελληνικής καταγωγής φίλοι και χρηματοδότες του Μπάρακ Ομπάμα.
Αν το δούμε αντικειμενικά, είναι απόλυτα λογικό. Κάθε χώρα καθορίζει την πολιτική της με βάση τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της. Αν του πουν «αυτό κύριε Πρόεδρε είναι ενάντια στα συμφέροντα της Αμερικής», όπως συνήθως λένε οι μυστικοσύμβουλοι και οι συναταξιούχοι γραφειοκράτες και καλά αμοιβόμενοι από άλλα εθνικά lobbies, δεν καταλαβαίνω γιατί θα βρει χρόνο ο όποιος Αμεριακανός πρόεδρος να καταλάβει… όταν για τα Ίμια ο Μπίλ Κλίντον νόμιζε ότι «΄Ελληνες και Τούρκοι σκοτώνονται για λίγα κατσίκια»! Γιατί ο Μπάρακα Ομπάμα, θα έχει άλλη προσέγγιση; Αλλά τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν ότι η πολιτική της νέας κυβέρνησης θα είναι διαφορετική σε σχέση με την πολιτική που έχει ακολουθήσει τα τελευταία 8 χρόνια ο Λευκός Οίκος γενικά στην περιοχή των Βαλκανίων και αυτό ίσως ευνοήσει και την Ελλάδα με τους αντίστοιχους κατάλληλους δικούς μας χειρισμούς. Η παρουσία όμως του Τζο Μπάιντεν, ενός ανθρώπου που είναι βαθύς γνώστης της ελληνικής ιστορίας, της ελληνικής διπλωματίας είναι αυτό το επί πλέον θετικό ως προς τα δικά μας γεωπολιτικά συμφέροντα. Αυτό ναι είναι ένα θετικό προσόν, το οποίο οφείλουμε να κεφαλαιοποίσουμε και να το αξιοποιήσουμε πολιτικά. Όμως και αυτή η καλή γνωριμία και πρόσβαση μας δεν έχει κανένα απολύτως θετικό αποτέλεσμα αν δεν υπάρχουν όλα όσα σας επεσήμανα -και είναι κάτι που πλέον όχι απλά ακούγεται και γράφεται και από άλλους και κυρίως νέους αλλά και παλιότερους εδώ στις ΗΠΑ- αν δεν έχουμε επιτέλους σχέδιο με στρατηγική, επικοινωνία, δομή και εσωτερική οργάνωση ως κοινότητα όλα αυτά τα θετικά θα φέρουν το γνωστό αποτέλεσμα. Μηδέν εις το πηλίκο. Εν κατακλείδι. Μη περιμένουμε θαύματα ούτε στο Σκοπιανό ούτε στο Κυπριακό ούτε θεαματικές αλλαγές στο ζήτημα της Θεολογικής Σχολής. Εδώ ίσως είναι ένα θέμα που ο Ομπάμα λόγω ειδικών λόγων και ευαισθησίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων που να υπάρξει κάποια πρόοδος, αλλά όχι κάτι θεαματικό, γιατί πλέον μιλάμε για μια άλλη χώρα και μια άλλη νοοτροπία, εκείνη των στρατηγών της Τουρκίας που κρατούν δέσμιους και τους πολιτικούς της, ωστόσο είναι ένα θέμα που ίσως και να γίνει κάτι. Στα άλλα θέματα (Κυπριανό, Σκοπιανό), ίσως να βγαίνουν συχνότερα στο προκήνιο, αλλά τίποτε περισσότερο, και αυτό λόγω της γνωρίμιας και των απευθείας συνομιλιτών του Αμερικανών Ελληνικής και Κυπριακής καταγωγής.
Πόσο σημαντική ήταν η βοήθεια και συνδρομή των Ελλήνων ομογενών στη νίκη του Ομπάμα;
Η κεντρική επιτροπή-γιατί υπήρξαν και άλλες μικρότερες προσπάθειες- των ελληνοαμερικανών για την στήριξη του Ομπάμα δούλεψε πράγματι πολύ στους κόλπους της ελληνοαμερικανικής κοινότητας. Όχι μόνο σε επίπεδο ψήφων αλλά και στο οικονομικό τομέα. Μεγάλα ονόματα της κοινότητας εδώ στις ΗΠΑ, άνθρωποι επιφανείς που έχουν ενεργό ρόλο στα πολιτικά και τα ομογενειακά δρώμενα στάθηκαν στο πλευρό του έγχρωμου γερουσιαστή. Λέγεται τις τελευταίες ώρες ότι κάποιοι από αυτό όλο το μεγάλο επιτελείο των Ελληνοαμερικανών που στάθηκαν δίπλα του ίσως αναλάβουν και θέσεις. Το θέμα είναι να είναι κατάλληλες και να βοηθάνε και στην προώθηση των Ελληνικών θέσεων. Άλλωστε και στο στενό επιτελείο του Ομπάμα υπήρχαν αρκετοί πολιτικοί ελληνοαμερικανικής καταγωγής. Και αυτό δεν πρέπει να θεωρείται αμελητέο ως γεγονός, που θα αποδώσει μόνο -πάντα κατά την προσωπική κου γνώμη- αν υπάρξουν όλα τα άλλα που εν τω μεταξύ μας λείπουν. Συνεννοήση. Σχεδιασμό. Στρατηγική με προοπτική. Επικοινωνία και κοινωνία μεταξύ μας και με το πολιτικό γίγνεσθαι των ΗΠΑ. Άλλο οι προσωπικές σχέσεις και φιλίες που δημιουργούνται στο όνομα της Ελλάδος που κάποιοι κατ επάγγελμα δημιουργούν και άλλο το οργανωμένο και επαγγελματικό lobby! Τέτοιο η Ελληνική κοινότητα τώρα δεν έχει. Έχει μόνο κάποιους καλούς και γνήσιους πατριώτες που μάλιστα αποφεύγουν και τα φώτα της δημοσιότητας και είναι αυτοί που κάνουν και όλη την δουλειά που εν τω μεταξύ κάποιοι άλλοι εντέχνως καπηλεύονται συστηματικά. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, είτε αρέσει, είτε όχι!
